سربازی

یکی از چیز هایی که همیشه منو میترسوند، رفتن به سربازی بود. بعد از اینکه درسم تموم شد و فارغ التحصیل شدم، این ترس بیشتر و بیشتر در من نمود پیدا کرد. تو چند ماه اخیر خیلی سعی کردم راهی برای معافیت خودم پیدا کنم (از راه گی بودن اقدام نکردم و نمیخوام هم اینکارو بکنم) که متاسفانه به نتیجه نرسید و من معاف نشدم و هفته بعد هم اعزام میشم. روزی که کمسیون پزشکی داشتم و معلوم شد که معاف نشدم، خیلی برام روز بدی بود. خودم رو یه انسان شکست خورده میدیم. فکر میکردم تمام زندگیم نابود شده و من دیگه راهی ندارم. اما بعد از یکی دو روز تونستم خودمو آروم کنم و بشینم فکر کنم که حالا چیکار کنم. اولین فکری که به ذهنم رسید، امریه بود. یه لیست از کسایی که میتونستن بهم در این زمینه کمک کنند تهیه کردم و با همشون تماس گرفتم. قبلا یه جایی کار میکردم، به اونجا هم سر زدم. یکی از دوستام که تو لیستم نبود از این موضوع با خبر شد و قول کمک داد. البته کارهای من هنوز به نتیجه نرسیده و هنوز امریه هم ندارم ولی نکته اینه که دست از تلاش کردن بر نداشتم و دیگه خودم رو یه قربانی نمیدونم. عامل بودم و واکنشی برخورد نکردم (ر.ک. به کتاب هفت عادت مردمان موثر، استفان کاوی).

یه نکته مثبت دیگه ای هم که موضوع سربازی برام داشت، شناخت بهتر دوستام و بالاخص خانواده ام بود. بهتر فهمیدم که نقش من در خانواده ام چیه و چقدر میتونم روی کمک و حمایت اونها حساب کنم. در حقیقت خانواده من برای این موضوع - که از نظر من یکی از مهمترین موضوع های زندگی من هست - کمک زیادی نکرد، نه موقعی که دنبال کار معافی بودم و نه موقعی که دنبال کار امریه بودم. حالا دیگه میدونم در مقاطع بعدی زندگیم نباید از خانواده ام توقع و انتظار کمک زیادی داشته باشم. هرچند این بهاییه که دارم به ازای استقلال خودم میپردازم. این مهم نیست که کسی بهم کمک نکنه، بلکه مهم اینه که من هدف خودمو دنبال میکنم و همیشه دنبال راه حل هستم که به هدف خودم برسم.

نکته دیگه اینه که سربازی از نظر خیلی ها علافیه و هدر دادن وقت. از نظر عامه مردم سربازی 2 سال عقب افتادن از زندگی و کاره. ولی هنوز که سربازی من شروع نشده، من کلی تجربه به دست آوردم و دید بهتری پیدا کردم. تلاش میکنم که در طول سربازی هم تجربه ها ی بیشتر و بیشتری کسب کنم که همه اینها به رشد و بلوغ روانی من کمک میکنه. سعی میکنم که در این دوران یاد بگیرم و تجربه کسب کنم، لذت ببرم و برای رسیدن به هدفم تلاش کنم و سعی میکنم که سربازی برای من اتلاف وقت نباشه. سربازی یک مرحله از زندگیه منه که منو به هدفم نزدیک میکنه و یه وقتیه برای مطالعه، یادگیری و کسب تجربه.