از هر دری سخنی

ׁׁׁׁ1- هیچ کتابی برای خواندن ندارم. دیگر پیش­بینی این­اش را نکرده­بودم. سفارت ایران هم که فکر کنم حتی حقوق کارمندان خود را نداده­است، هیچ کتاب بدرد بخوری برای عرضه ندارد. آخرین کتاب خریداری شده­ی آنجا دیوان خمینی­ست و تاریخ روزنامه­ی میز اتاق انتظار مربوط به ماه­ها پیش است؛ حتی جدولی هم برای حل کردن ندارم؛ جداول روزنامه­های ایران و جام جم را پرینت می­کنم و حل می­کنم. قرار است مادرم بعضی از کتابهایم را برایم پست کند.

ׁׁׁׁ2- زبان انگلیسیم به شدت در حال افول است، آنقدر ایرانی در دانشگاه زیاد است که به قول بچه­ها اینجا شعبه­ای از دانشگاه تهران است که به چند دانشجوی خارجی هم پذیرش داده­است! جز در سوپر سر کوچه که او هم چند کلمه فارسی می­داند، جای دیگری انگلیسی صحبت نمی­کنم. ایرانی­ها در همه جا زیادند!

ׁׁׁׁ3- فیلم­های "اسپایدر من 3" و "ترانسفورمرز" را در سینما دیدم؛ هر دو فیلم مناسب گروه سنی ب و ج بود! و چقدر اینجا برای دیدنش سر و دست می­شکنند! و چقدر سینماها مدرن و مجهز است. هر چند کلا هالیوود و من تعامل زیادی با هم نداریم اما من بیشتر برای دیدن سینما به سینما می­روم تا فیلم.

ׁׁׁׁ4- علیرضا افتخاری آلبوم جدیدی به نام "قلندروار" به بازار ارائه داد. افتخاری مدت هاست در زمینه­ی موسیقی تلفیقی کار می­کند و به نظر من این آلبوم پخته ترین آلبوم او در این سبک است. آهنگ بوی زنجیر (56k) بسیار زیباست. (128k)

ׁׁׁׁ5- دوری از میلاد برایم سخت­تر شده­است؛ زیرا که این دوری به سبب تغییرات من در این مدت کوتاه بعد روحی نیز پیدا کرده­است. البته قرار هم نیست همیشه افکارمان شبیه هم باشد و نظراتمان یکسان؛ مهم اینست که این تفاوت­ها را بشناسیم و همدیگر را درک کنیم، گاهی او بیشتر و گاهی من.