Queer as Folk (us)

سریال Queer as Folk بی تردید پربیننده ترین سریالیست که به موضوع زندگی همجنسگرایان می پردازد. این سریال علاوه بر سود جستن از هنرپیشگان خوش سیمایی همچون Gale Harold و Randy Harrison در نقشهای برایان و جاستین و نمایش صحنه های سکسی، با به تصویر کشیدن واقعیات روزمره ی زندگی این گروه از اجتماع توانست در بین سالهای 2000 تا 2005 ده ها جایزه بین المللی را از آن خود کند. این سریال پرطرفدار که تا چند روز دیگر سری پنجم آن از Pink TV پخش خواهد شد، به وقایع زندگی چند جوان گی و لزبین می پردازد. برایان خودمحور و خودگرا ست و صداقتی را که در شهوترانی می بیند در عشق نمی یابد. مایکل (Hal Sparks)، بهترین دوست برایان، که به تازگی 30 سالگی را پشت سر گذاشته است، با آشنا شدن با بن (Robert Gant) - نویسنده ی مبتلا به ایدز - مرد مورد علاقه خود را یافته است. جاستین که برای اولین بار سکس را با برایان تجربه می کند، پس از نشان دادن عشق و علاقه اش به پارتنر او تبدیل می شود . تد (Scott Lowell) و امت (Peter Paige) ، دو دوستی که روابط رومانتیک آنها به جایی نمی رسد، نهایتا به دوستی ساده خود ادامه می دهند. ملانی(Michelle Clunie) و لیندزی (Thea Gill) دو زوج لزبین که رابطه آنها بر خلاف آنکه در ظاهر بسیار محکم به نظر می رسد، با خیانت چند باره هر دو به هم ، شکننده شده و عملا چند بار در طول سریال مجبور به جدایی می شوند و بالاخره دبی، مادر مایکل که همواره برای حقوق همجنسگرایان آمریکا تلاش می کند و گاهی نیز از گی بودن پسرش ناراحت است، از شخصیتهای اصلی این سریال هستند. از دیگر نکات مثبت این سریال همکاری کارگردانان مشهوری در عرصه سینما و تلویزیون است که آن جمله میتوان به Russell Mulcahy کارگردان صاحب نام سینمای استرالیا و Bruce McDonald و David Wellington اشاره کرد.

Queer as Folk سریالی است که ما را به دیدن واقعیت دعوت می کند. واقعیتی بدور از هر گونه تعصب و داوری که در حقیقت قضاوت را بر عهده بینندگان می گذارد. شخصیتهای این سریال همانند ما ، گاهی دچار تشویشند، گاهی ناراحت و گاهی عصبانیند و حتی گاهی رفتارهای نابهنجار از خود نشان می دهند. مشاجرات برایان و جاستین، نصیحت های دبی به مایکل، عشق بی چشم داشت مایکل به برایان و حتی صحنه های سکسی بک روم بابیلون و مصرف مواد مخدر، برای اکثر ما صحنه هایی آشناست. صحنه هایی که ممکن است در زندگی روزمره ما هم اتفاق بیافتد.

از جنبه های مشخص و بارز این سریال دور کردن الگوی پرفکت بودن و کمال گرایی است ، به طوریکه تفکر سفید – سیاه در آن جایی ندارد. کسی در این سریال سرچشمه ی همه خوبی های جهان نیست. کسی مظهر بدی نیست. بلکه هر کدام از شخصیت ها در موقعیت های مختلف، عکس العمل های متفاوتی بروز می دهند. مایکل با وجود اینکه برایان را مانند برادر خویش دوست دارد، از او ناراحت هم می شود و بر سرش داد می کشد. مادر دبی در بسیاری از موارد توانایی حمایت از پسرش را ندارد. جاستین با وجود عشق بی پایانش به برایان، گاهی او را خودخواه، بی منطق و عشق ستیز می یابد. ملانی و لیندزی که تقریبا در تمام طول سریال دو یار جدانشدنی می نمایند، بارها و بارها مشاجراتشان به قهرهای طولانی مدت می کشد و حتی برایان که در همه قسمت ها دنیا را از دید خود می بیند و از ازدواج بیزار است، برای ازدواج مایکل و بن، کیک سورپرایز می خرد.

از نکات آموزنده این سریال تلویزیونی مبارزه خستگی ناپذیر تک تک شخصیت های آن برای تحقق حقوق همجنسگرایان و ایستادگی در مقابل تبعیض های اجتماعی است. این حق خواهی در بیشتر قسمتها با بیانی سیاسی و به همراه خرده گیری از سیاست مداران آمریکا (به ویژه جرج بوش) همراه می شود و ممانعت ازدواج همجنسگراها و عدم حق یکسان آنان با استریت ها به چالش کشیده می شود.

اما از سو یی دیگر، بهره نجستن از بازیگران سیاه پوست در کل داستان ، نشان دادن مصرف مواد مخدر به عنوان امری بدیهی در زندگی گی ها و بالاخره توجه بیش از حد به روابط جنسی و به تصویر کشیدن اغراق آمیز وضعیت معیشتی گی ها که بدور از هر گونه دغدغه و بعضا مرفه است ، از جمله نقاط ضعف این سریال محسوب می گردند.

در خاتمه متذکر می شوم که نام Queer as Folk برگرفته شده از ضرب المثلی است انگلیسی "there's nought so queer as folk" به معنای "there's nothing as weird as people" یا "هیچ چیزی به اندازه مردم عجیب نیست".